رزق در تشکیلات
بسم الله الهادی
و فی السماء رزقکم...
رزق انسان در آسمان است.
فارق از تفاسیر دقیق معنوی که پیرامون این آیه شریفه مطرح است می خواهم توجه را به سمت رزق غیر از رزق فردی جلب کنم. آیا مجموعه ها، مانند خانواده، تشکل های ارزشی و... هم برای خود رزق دارند؟
یعنی بسته به عملی که در آن مجموعه رقم می خورد روزی آن مجموعه قابل تغییر است. شاید مکرر در فضای مدیریتی تجربه کرده باشید که بدون برنامه ریزی یک نیرو به سمت شما می آید و یا با یک نیرو که از قبل کار مشخصی را تعریف کردید، وسط کار، کار را رها می کند. یا در جایی که فکرش را نمی کردی مثل یک جلسه، کسی را می بینی که می تواند گره ای را از کار تشکیلات شما حل کند و قس علی هذا موارد دیگری که تجربه کردید.
باید نگاه مان به تشکیلات داری، از نگاه انسان محور و فرد محور که تصور می کنیم من به عنوان مسئول مجموعه رقم زننده تمامی امورات تشکیلات هستم را به نگاه رزق محور که به فراخور اعمال و رفتار ما و فعالیت های جمعی ما و برنامه های ما مسیر آینده مجموعه رقم می خورد. در این نگاه نباید تصور کرد که عامل اصلی آمدن این نیرو، این سرمایه، این طرح یا بالعکس از دست رفتن این نیرو، سرمایه و طرح در توان اقناع و قدرت من یا به هر علت مادی دیگر بوده است بلکه آمد و شد نیرو، طرح، سرمایه و مابقی رخدادهای تشکیلات چیزی نیست جز رزق و روزی آن مجموعه که به سبب اعمال آنان رقم می خورد.
برای مثال بردن اردوی جنوب برای تشکیلات رزق دارد و مهم ترین رزق آن در جذب نیروی انسانی می باشد. یا هیات و توسل رزق اصلی آن بالارفتن دغدغه و روحیه برای کار کردن و فعالیت است. نکته بسیار مهم و جالبی که به آن توجه نمی شود این است که این فعالیت ها زمینه روزی های بعدی را فراهم می کند. برای مثال در ذهن افراد می افتد که یادواره شهدا برگزار کنند و همان جا زمینه های لازم برای برگزاری برنامه را هم فراهم می کند و یا جرقه محور شدن مسجد در فعالیت ها به ذهن افراد می خورد که همین این اتفاقات رزق و روزی آن مجموعه می شود.
البته مشخص است که محقق شدن این ایده ها به راحتی خواندن و نوشتن این مطالب نیست. یعنی برای محقق شدن آن روزی باید سختی کشید و اصلا اگر دقیق تر به این مساله نگاه کنیم باید بگوییم که خود سختی در راه محقق شدن آن رزق، خودش رزق است. سختی در راه محقق شدن ایده ها مهم ترین و بهترین رزقی است که هم انسان ساز است و تشکیلات ساز؛ و فیه آیات للمتفکرین!
برگرفته از وبلاگ چراغ راه
