پیامبر ما اینگونه بود
امام صادق(ع)فرمودند:
انی لاکره للرجل ان یموت و قد بقی خلة من خلال رسول الله صلی الله علیه و اله لم یات بها.
من خوش ندارم کسی بمیرد در حالی که هنوز برخی از آداب پیامبر (ص) را به جا نیاورده است.
وسائل الشیعة (آل البیت )، الحر العاملی ج 21، ص 13
✳️ بیست نکته ناب در سیره پیامبر اعظم ص
دائماً متفکر بود.
اکثر اوقات ساکت بود.
کسی را تحقیر نمیکرد.
وقتی حقی پایمال میشد از شدت خشم کسی او را نمیشناخت تا اینکه حق را یاری کند.
هنگام اشاره به تمام دست (و نه انگشت) اشاره میفرمود.
وقتی خوشحال میشد چشمها را به هم مینهاد.
بیشتر خندههای آن حضرت تبسم بود.
میفرمود حاجت کسانی که به من دسترسی ندارند را ابلاغ کنید.
هر کس را به مقدار فضیلتی که در دین داشت احترام میکرد.
در انجام وظیفه به هیچ وجه کوتاهی نمیکرد.
در مجالس برای خود جایگاه خاص برنمیگزید.
پیامبر نفس خود را از سه چیز پرهیز میداد جدال، پرحرفی و سخنان غیرضروری.
هرگز کسی را سرزنش نمیکرد.
سخن کسی را قطع نمیکرد مگر این که از حد متعارف تجاوز میکرد.
کلامش مختصر، جامع، آرام و شمرده بود و آهنگ صدایش از همه مردم زیباتر بود.
آنقدر از ترس خدا میگریست که جای نماز آن حضرت نمناک میشد.
هر روز هفتاد بار استغفار میکرد.
دیرتر از همه مردم به خشم میآمد و زودتر از همه راضی میگشت.
با ثروتمندان و تهیدستان یکسان دست میداد و مصافحه میکرد وقتی به کسی دست میداد پیش از او دست خویش را باز نمیکشید.
در پی لغزشهای مردم نبود.