بمباران دو مرکز اساسی در دانشگاه

اگر از طرف بیگانگان و دشمنان خطرى دانشگاه را تهدید کند، بمباران همین دو مرکز اساسى و مهم است؛ اعتماد به نفس را از دانشگاهى بگیرند، بخواهند فکرها و تئوریهاى ترجمه‏ اى را وارد محیط دانشگاه کنند و به مغز دانشجو و استاد رسوخ دهند و آن‏ها را از ایمان و دل‏بستگی هاى مردم جدا کنند. این، آن خطر اساسى است. علاج هم عبارت است از حفظ اتّصال فکرى با توده‏ هاى مردم و به شدّت چسبیدن و متمسّک شدن به ریشه‏ هاى اصولى انقلاب. عزیزان من! ارتباط با انقلاب را هرچه بیشتر باید مستحکم کرد. ما ملت ایران، در محیط بین‏المللى، شأن و جایگاه و هویت خودمان را گم کرده بودیم. انقلاب این هویّت و جایگاه و شأن را به ملت ایران برگرداند.

امروز تئوریسین‏ها و تبلیغاتچى‏ هاى غربى در صددند خطّ ارتجاع به غرب خط برگشتِ به همان تحمیل ‏پذیرى غربى را دوباره برگردانند. البته همان‏طور که گفتم، تحت عنوان یک تئورى شبه روشن‏فکرانه؛ به عنوان یک حرف نو؛ تئورى جهانى شدن و تئورى تغییر گفتمان. مى ‏گویند دانشجوى این دوره دیگر نمى ‏تواند دانشجوى دوران ضدّ استعمارى باشد. مى ‏گویند دوران ضدّیت با استعمار و استکبار و مرگ بر استکبار گفتن، گذشته است؛ دوران عدالت‏خواهى و مبارزه‏ى با سرمایه‏دارى سرآمده است؛ دوران آرمان‏خواهى و تبرّى و تولّاى سیاسى تمام شده است؛ گفتمان جدید دانشجویى عبارت است از گفتمان جهانى، جهانى شدن، گفتمان واقع‏بینى، گفتمان پیوستن به نظم نوین جهانى؛ یعنى سیاهى لشکر امریکا شدن! این جهانى شدن، اسمش جهانى شدن است؛ اما باطنش امریکایى شدن است. معنایش این است که ملت ایران على ‏رغم مجاهدتهایى که کرده، على ‏رغم پرچمهایى که بر قلّه‏ هاى پیروزى کوبیده، على‏رغم بیدارى عظیمى که در ملتهاى مسلمان به وجود آورده، باید دوباره مثل دوران قبل از انقلاب، سیاهى لشکر و عمله و ابزار تأمین منافع آمریکاییها شود. هدف به صورت لخت و پوست‏کنده جز این چیز دیگرى نیست؛ اما مى ‏خواهند در زیر نامهاى زیبا جهانى شدن و تحوّل و پیشرفت این هدف را پنهان کنند.(سیدنا القائد

بیانات و پرسش و پاسخ در جمع دانشجویان و اساتید دانشگاه صنعتى امیر کبیر09/ 12/ 1379)